Τι Συμβαίνει εδώ Μέσα ;

Δεν ξέρω πόσο εξοικειωμένοι είστε με τους κύβους Ρούμπικ, τον συγκεκριμένο κύβο Ρούμπικ, όμως, μάλλον δεν τον έχετε δει και σίγουρα δεν τον έχετε … εξερευνήσει ποτέ! Γιατί; Πρώτον, επειδή βρίσκεται στην Αυστραλία (ε, πέφτει λίγο μακριά, εκτός κι αν μας διαβάζετε από εκεί, οπότε σίγουρα πρέπει να πάτε!!!) και δεύτερον, επειδή άνοιξε πρόσφατα τις πόρτες του για το κοινό.
Καλά όλα αυτά, όμως,; Με λίγα λόγια, όσοι αγαπούν το κρασί, έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν τις μοναδικές ετικέτες που φιλοξενεί αυτό το ολοκαίνουριο μουσείο κρασιού ή όπως χαρακτηριστικά το αποκαλεί ο εμπνευστής του, Chester Osborn, το μουσείο εναλλακτικής δράσης !!
Πρόκειται για ένα απέραντο tasting room, η κατασκευή του οποίου διήρκεσε 14 ολόκληρα χρόνια, με το κόστος της να αγγίζει σχεδόν τα 10 εκατομμύρια ευρώ! Αυτό είναι το d’Arenberg Cube (του ομώνυμου οινοποιείου), το οποίο βρίσκεται στην McLaren Vale – μια περιοχή φημισμένη για τους αμπελώνες και το κρασί της. Τώρα, αν αναρωτιέστε πως μπορεί να είναι το εσωτερικό του κτηρίου, έχουμε την απάντηση: Κάνοντας “κλικ” εδώ, μπορείτε να περιηγηθείτε στους χώρους του χωρίς καν να σηκωθείτε από τον καναπέ σας … ;-)

Ευχές λόγω Γιορτών

Φωτογραφίες του Χάμπλ από το Διάστημα που θα σας Κόψουν την Ανάσα!!!

 Έπειτα από 25 χρόνια συνεχούς λειτουργίας και έχοντας ταξιδέψει, περίπου, 5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, το Χαμπλ ετοιμάζεται για … απόσυρση. Δείτε μερικές μόνο από τις καταπληκτικές φωτογραφίες του : 

Συμπληρώνοντας, αισίως, 25 (και κάτι ψιλά …) έτη στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ κατέγραψε γεννήσεις και θανάτους αστέρων, ανακάλυψε γαλαξίες σε ασύλληπτες αποστάσεις, ξεδιάλυνε μυστήρια του Σύμπαντος, κάνοντάς μας σοφότερους για τον χρόνο και τον χώρο.
Σε λίγο καιρό… αποσύρεται, με ένα άλλο, πιο προηγμένο τηλεσκόπιο, να ετοιμάζεται να τεθεί σε τροχιά.
Μέχρι τότε, δείτε μερικές μόνο από τις απίστευτες φωτογραφίες που χάρισε στην ανθρωπότητα.
Α! Πληροφορία που θα σας χρειαστεί: Ένα έτος φωτός ισούται, περίπου, με 9,5 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα ... 

Ο NGC 1566 είναι σπειροειδής γαλαξίας στον αστερισμό Δοράς. Είναι ο σημαντικότερος καθώς και ο φωτεινότερος γαλαξίας της ομάδας γαλαξιών Δοράδος, περίπου 35 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη. 

Το Νεφέλωμα του Ωρίωνα είναι ένα από τα πλέον ερευνηθέντα και φωτογραφημένα ουράνια σώματα. Η μελέτη του έχει αποκαλύψει πολλά μυστικά για τη διαδικασία σχηματισμού νέων άστρων και πλανητών

Το πλανητικό νεφέλωμα NGC 1501, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση περίπου 4.200 έτη φωτός μακριά από τη Γη και η διάμετρος του έχει έκταση περίπου 1,4 έτη φωτός

Το Ήτα Τρόπιδος ή Ήτα Καρίνας είναι ένα αστρικό σύστημα σε απόσταση περίπου 7.500 ετών φωτός από το ηλιακό μας σύστημα

Το Sh2-106 είναι νεφέλωμα και μια περιοχή σχηματισμού αστέρων στον αστερισμό του Κύκνου. Εκτιμάται ότι είναι περίπου 2.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη.

To N49 είναι ένα κατάλοιπο σουπερνόβα που βρίσκεται στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, ένας δορυφορικός γαλαξίας του Γαλαξία μας. Απέχει από τη Γη περίπου 164.000 ως 168.000 έτη φωτός. 

Ένα αστέρι σαν τον Ήλιο μας είναι έτοιμο να εκραγεί ... 

O νάνος γαλαξίας NGC 1569 βρίσκεται στο στάδιο σχηματισμού αστέρων, που φαίνεται να έχει αρχίσει πριν από 25 εκατομμύρια χρόνια περίπου.

Τα υπολείμματα έκρηξης μιας σουπερνόβα, που σηματοδοτεί τη γέννηση των στοιχείων που είναι απαραίτητα για το σχηματισμό της ίδιας της ζωής. 

Το αστέρι Μ2-9, που μετατρέπεται σε λευκό νάνο, 2.100 έτη φωτός μακριά από τη Γη. 

Οι γαλαξίες Κεραίες (γνωστοί και ως NGC 4038/4039) είναι ζεύγος αλληλεπιδρώντων γαλαξιών στον αστερισμό Κόραξ. Απέχουν περίπου 65 εκατομμύρια έτη φωτός. 

Η γέννηση ενός άστρου... 

Ο αστερισμός του Τοξότη ... 

Η πιο μακρινή φωτογραφία του σύμπαντος, που έχει δει ανθρώπινο μάτι ως τώρα. 10.000 γαλαξίες υπάρχουν σε αυτή ...

Τμήμα των Πυλώνων της Δημιουργίας, που δεν υπάρχουν πια. Το 2007 αστρονόμοι ανακοίνωσαν ότι καταστράφηκαν από το εκρηκτικό κύμα ενός υπερκαινοφανή αστέρα πριν από περίπου 6.000 χρόνια. Λόγω της πεπερασμένης ταχύτητας του φωτός, αυτήν τη στιγμή από τη Γη μπορεί να παρατηρηθεί η προσέγγιση του εκρηκτικού κύματος στους Πυλώνες. Για να γίνει ορατή η πλήρης καταστροφή τους θα χρειαστεί τουλάχιστον μια χιλιετία ... 

Ο θάνατος ενός άστρου σαν τον Ήλιο μας στον αστερισμό του Ταύρου. 

Το μεγαλύτερο αστέρι στο Ήτα Καρίνας είναι έτοιμο να εκραγεί. 

Αυτό το τέρας είναι το Νεφέλωμα της Τρόπιδος. Ένα μεγάλο λαμπρό νεφέλωμα στον αστερισμό Τρόπις, περίπου 6.500-10.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα νεφελώματα στον Γαλαξία, περίπου τέσσερις φορές μεγαλύτερο από το νεφέλωμα του Ωρίωνα. Το νεφέλωμα είναι τόπος γέννησης μερικών από τα μεγαλύτερα άστρα στον Γαλαξία, όπως το WR 25, το οποίο είναι 6,6 εκατομμύρια φορές λαμπρότερο από τον Ήλιο, και το ήτα Τρόπιδος, το οποίο με μάζα 120 φορές μεγαλύτερη από τη Ήλιο είναι ένα από τα βαρύτερα γνωστά άστρα. 

Μωσαϊκό χρωμάτων στο Νεφέλωμα του Ωρίωνα ... 

Το νεφέλωμα Ταραντούλα είναι νεφέλωμα στο Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου, με διάμετρο περίπου 900 έτη φωτός. 

Το Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου ... 

Το μάτι του Σάουρον (ναι, από τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών») ή Μοναχικό Αστέρι, δίπλα μας... 25 έτης φωτός μακριά. 

Ο γαλαξίας Σομπρέρο, γνωστός και ως Μεσιέ 104 (Μ104) ή NGC 4594, είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας στον αστερισμό Παρθένος. Το τεράστιο μέγεθός του τον καθιστά εύκολα ορατό με μεσαία ερασιτεχνικά τηλεσκόπια. Η κεντρική μεγάλης μάζας μαύρη τρύπα και η λωρίδα σκόνης προσελκύουν την προσοχή και των επαγγελματιών αστρονόμων.

Οι Πυλώνες της Δημιουργίας ... 

Το νεφέλωμα Κεφάλι Αλόγου είναι ένα από τα πιο διάσημα νεφελώματα. Το φωτεινό σημείο στη βάση του νεφελώματος είναι ένα νέο αστέρι που γεννιέται.

Μια καταπληκτική εικόνα του Δία. Φαίνονται οι τρεις από τους 67(!) δορυφόρους του πλανήτη, η Ευρώπη, η Καλλιστώ και η Ιώ !

Πηγή : http://www.sport-fm.gr/

Δόμνα Βιζβίζη : Η Ηρωική Θρακιώτισσα Καπετάνισσα της Επανάστασης

Δόμνα Βιζβίζη. Η Θρακιώτισσα Ηρωίδα που την ξέχασε το Ελληνικό κράτος                                                                                                                               Κείμενο Θόδωρου Ορδουμποζάνη

(Αφιερωμένο στις χιλιάδες ξεχασμένους αγωνιστές της Θράκης)

Μια από τις Θρακιώτισσες ηρωίδες γυναίκες που αφιερώθηκε εξ ολοκλήρου στον αγώνα για την απελευθέρωση του Έθνους και προσέφερε και όλη την περιουσία της υπήρξε και η εξ Αίνου Ανατολικής Θράκης καταγόμενη Δόμνα Βισβίζη. Αφιερώθηκε εις την Μεγάλην ιδέαν της Φιλικής Εταιρείας, εις την οποία μυήθηκε μετά τον σύζυγό της Χατζηαντώνη Βισβίζη, ξόδεψε για τον αγώνα και τον τελευταίο οβολό της, δια τη συντήρηση του πλοίου της ως ετοιμοπόλεμου και μάχιμου και όταν δεν μπορούσε η ίδια να το συντηρήσει, το προσέφερε και αυτό στον αγώνα. Το τέλος της ; Πέθανε εγκαταλειμμένη, πτωχή και λησμονημένη. Μέσα από μια σειρά εγγράφων, αποσπάσματα των οποίων παρατίθενται, διαπιστώνει κανείς την αγωνία της Θρακιώτισσας αγωνίστριας για την επιτυχία του αγώνα, την μεγάλη προσφορά της αλλά και την ολοσχερή εγκατάλειψη από την πολιτεία.

Το Μνημείο του Χατζη Αντώνη και Δόμνας Βιζβίζη στη παραλιακή Λεωφόρο της Αλεξανδρούπολης. Φιλοτεχνήθηκε το 1987 από τον Γλύπτη Γιώργο Μέγφκουλα. Στη βάση του αναγράφεται: “ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΗΣ & ΔΟΜΝΑ ΒΙΣΒΙΖΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΝΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ. ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ 1821. ΣΥΛΛΟΓΟΣ “ΕΛΛΗΝΟΜΟΥΣΕΙΟΝ ΑΙΝΟΥ” ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ 1987″.

Η Δόμνα Βισβίζη προσέφερε και θυσίασε τα πάντα στον αγώνα. Ο Δημήτριος Υψηλάντης σε μια επιστολή του την προσφωνεί «Ευγενεστάτη και Γενναιοτάτη». Υπήρξε κόρη πλούσιας οικογένειας από την Αίνο όπου και γεννήθηκε το 1784 και το 1808 παντρεύτηκε τον Αντώνη Βισβίζη, πλούσιο πλοίαρχο και καραβοκύρη. Φλεβάρης του 21 και ο Θρακιώτης Χατζηαντώνης Βισβίζης αρματώνει το ιδιόκτητο καράβι του, την “Καλομοίρα”, ένα μπρίκι ναυπηγημένο στην Οδησσό με 16 κανόνια και 140 ναύτες και ξεκινά να μπει στην δούλεψη του Γένους, εγκαταλείποντας την εύπορη ζωή του Αίνου. Χωρίς δεύτερη σκέψη τον ακολουθεί η γυναίκα του Δόμνα, παίρνοντας μαζί της στο καράβι τα πέντε παιδιά τους, όλα τα χρήματα και τα τιμαλφή της οικογένειας και ενώνεται με τον στόλο των Ψαριανών.

  Στις 21 του Ιούλη του 1822 η Δόμνα με τον άνδρα της που κυβερνά το πλοίο τους, πρωτοστατούν στην από θαλάσσης πολιορκία της Εύβοιας. Κάποια στιγμή ο άνδρας της σκοτώνεται. Η Δόμνα δίνει εντολή να τον κλάψουν τα παιδιά και να τον ετοιμάσει ο παπάς και αυτή αναλαμβάνει πλήρως σαν καπετάνισσα την «Καλομοίρα» και συνεχίζει τον αγώνα. Η σκέψη να ξαναγυρίσει στην πλούσια ζωή που άφησε πίσω της δεν της περνά καν από το μυαλό. Παίρνει μέρος σε μπλόκα, σε ναυμαχίες και βοηθά με κάθε δυνατό τρόπο στην επιτυχία της Επανάστασης.


“Η ευπειθεστάτη πατριώτισσα 
και δούλη, Δόμνα Βισβίζη“… Η υπογραφή της σεμνής Θρακιώτισσας ηρωϊδας.


Τέλος του 1823, σε μια αναφορά της προς το Υπουργείο Ναυτικών, η Δόμνα Βισβίζη γράφει: «Κατά το 1822 έτος, εσυμφώνησεν ο μακαρίτης άνδρας μου μετά των αρεοπαγιτών και εφόρων της Εύβοιας δια να σταθή με το πλοίο του εις την πολιορκίαν της Εύβοιας, μέλλων να πληρώνεται παρά των αρεοπαγιτών. Μ΄ όλον δ΄ότι ο ρηθείς άνδρας μου ετελεύτησε, μόλον τούτο, μηδόλως παραβάσα από μέρους μου τας άνωθι συμφωνίας, ένα ήμιση ολόκληρον χρόνον , μ΄ όλον τον πατριωτικόν ζήλον τας εκτέλεσα. Αγκαλά δε δις, τρις και πολλάκις να εζήτησα το να πληρωθώ εν καιρώ, ως η συμφωνία μας, με το σήμερον και αύριον όμως αναβαλλομένου του καιρού, και μηδ΄ οβολού μη δοθέντος μοι, στενοχωρηθείσα δ΄ από τους ναύτας, και φοβούμενη μήπως ήθελον αναχωρήση, ενώ άνευ τούτων, ήτο αδύνατον το να κρατηθή η πολιορκία, ελπίζουσα δε και ότι επομένως ήθελα πληρωθή, επλήρωσα εξ ιδίων τα μηνιαία των, εξοδεύσασα δε προς τούτοις εις αυτό το διάστημα, τόσον εις τας των ναυτών τροφάς, όσον και εις πολεμοφόδια, ποσότητα όχι ευκαταφρόνητον, καθώς καλώτατα γινώσκει το έξοχον υπουργείον, με πόσην ποσότητα χρημάτων δύναται να εξοικονομηθή εν πολεμικόν πλοίον, από εβδομήκοντα πέντε ναύτας κυβερνούμενον, με την πρόβλέψιν των τροφών, πολεμοφοδίων και μηνιαίων».



Το μεγαλοπρεπές και επιβλητικό πλοίο της οικογένειας Βισβίζη, η “ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ”, που προκαλούσε τον τρόμο και φόβο του Τουρκικού στόλου.

                                          

Πράγματι η προσφορά της Δόμνας Βισβίζη στην πολιορκία της Εύβοιας ήταν σημαντική. Και αυτό βεβαιώνεται από τους προκρίτους της Εύβοιας που σε μια επιστολή τους αναφέρουν «…ο μακαρίτης σύζυγός της, ζων, και αυτή μετά τον θάνατον εκείνου, εις την νήσον Εύβοιαν κατά το βόρειον μέρος, με ειλικρίνειαν και πατριωτικόν ζήλον, χωρίς να παρακούσωσι τας προσταγάς, εδούλευσεν με το πλοίον του». Και από άλλα πολλά έγγραφα που διασώθηκαν επιβεβαιώνεται η μεγάλη προσφορά του ζεύγους Χατζηαντώνη και Δόμνας Βισβίζη στον μεγάλο αγώνα. Στο υπ΄ αριθμ. 17293/15.8.1922 έγγραφο του Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου Άνθιμου Γαζή, μεταξύ των άλλων αναφέρεται : «…ο φιλογενέστατος Καπετάνιος Χατζή Αντώνιος Βισβίζης με το καράβι του από αρχάς Απριλίου του 1822, δεύτερον έτος της ελευθερίας, μέχρι τέλους Ιουλίου εδούλευεν εις τον Άρειον Πάγον και μετά πάσης προθυμίας και πίστεως, ως ουδείς άλλος, περιπλέων αδιαλείπτως το Βόρειον στενόν της Ευβοίας και καταπολεμών τον εχθρόν εις τε την Στυλίδα, Θερμοπύλας και Εύριπον και εις τα Βρυσάκια, ρίπτων ακαταπαύστως κανόνια με τα ίδια του εφόδια πολεμικά και φανείς ευδόκιμος εν πάσι, γίνεται δήλον…». Αλλά και ο ίδιος ο Οδησέας Ανδρούτσος σε έγγραφό του περί των υπηρεσιών του Καπετάν Αντ. Βισζβίζη που έγραψε στη Λιβάδα στις 13 Μαϊου 1822, γράφει μεταξύ των άλλων : «…Εκ τούτου φανερώνω ότι ο Καπ΄ Αντώνης Βιζβίζης ευρισκόμενος εις Λιβάθα με το πλοίον του, το εις την πολιορκίαν στρατόπεδόν μας έχων μεγαλωτάτην ανάγκην τόσον από τροφάς όσον και από πολεμοφόδια μας έδωσεν ο ρηθείς 3, τρία κανόνια του κάμπου, διακοσίας πενήντα επτά οκ΄΄ Μπαρούτι, πεντακόσια δεκάρια φυσέκια ντουφεκιών, πενήντα μπάλας των κανονιών, εννενήντα μπάλες γρανάτες, εικοσιπέντε σακέτα μπάλα μιδραλία, εβδομήντα πέντε κα΄΄ παξιμάδι και πεντακόσια εξήντα οκ΄΄ αλεύρι και υπεσχέθη να μας οικονομίση και άλλα, αν λάβωμεν χρείαν. Και ούτω εκρατήσαμεν την πολιορκίαν πάλιν και εστάθημεν επειδή είμεθα έτοιμοι να σκορπίσωμεν όλοι. Διό δίδεται το παρόν δια να έχη να παρρησιασθή εν καιρώ εις το Γένος δια ταύτην του την δούλευσιν και τον πατριωτισμόν».


Όμως ο καιρός περνά και τα γρόσια αρχίζουν εξανεμίζονται. Τα έξοδα για τη διατήρηση σε διαρκή πολεμική ετοιμότητα ενός καραβιού με 16 κανόνια και 140 ναύτες είναι δυσβάσταχτα. Η κάσα της Καπετάνισσας είναι πια άδεια. Και παρά την πλειάδα εγγράφων και συστατικών επιστολών που έχει για την προσφορά του άνδρα της και της ιδίας στον αγώνα κανείς δεν ενδιαφέρεται για τις ανάγκες του σκάφους της και των πολεμιστών του. Τον Σεπτέμβριο του 1824 η “Καλομοίρα” περνά στα χέρια του Κράτους, καθώς η Δόμνα Βισβίζη αναγκάζεται να την παραχωρήσει. Συγκεκριμένα στα τέλη του 1823 οι Υδραίοι ζητούν από την Δόμνα το πλοίο της για τις ανάγκες του υδραίικου στόλου και χωρίς δεύτερη σκέψη η Δόμνα παραχωρεί την «Καλομοίρα» για να χρησιμοποιηθεί σαν πυρπολικό «μ΄ όλα τ΄ αναγκαία εξοπλισμένον», ενώ τα άλλα πλοία που προσέφεραν για τον ίδιο σκοπό ήταν «γυμνά τε και πάντων υστερημένα πλοία». Το τέλος της «Καλομοίρας», του πλοίου που όργωσε τις θάλασσες και απετέλεσε απρόσιτο φρούριο και φόβος και τρόμος των Τούρκων, ήταν εξίσου ηρωικό και επάξιο της καπετάνισσάς του! Με το πλοίο αυτό το 1924 ο Πιπίνος έκαψε τη Τουρκική φρεγάτα του Χαζνέ Γκεμνισί.
Η υπέροχη αυτή γυναίκα που έδωσε τον άνδρα της, το καράβι της, άδειασε γενναιόδωρα τη γεμάτη χρυσό κασέλα της, αφιέρωσε την ικμάδα της νιότης της αναζητώντας πατρίδα και λευτεριά, παράτησε έρημα σπίτια και ακίνητα στα χέρια του Τούρκου, έμεινε ολομόναχη να συντηρήσει και να αναθρέψει σε ξένο τόπο τα παιδιά της. Την παρακολουθούμε μέσα από έγγραφα που σώθηκαν στα ελληνικά αρχεία – να τριγυρνά από τόπο σε τόπο, την Ερμιόνη, το Ναύπλιο, την Ερμούπολη της Σύρου στερημένη, περιφρονημένη, άστεγη με τα πέντε παιδιά της, να προστρέχει “εις το έλεος της σεβαστής επιτροπής της Ελλάδας” και να ζητά βοήθεια»…

Το 1924 την βρίσκει χωρίς το καράβι της, πάμπτωχη, με τα πέντε ορφανά της «…υστερούμενα και αυτού του επιούσιου…. Μη έχουσα ούτε οίκον, ούτε μίαν πατρίδα, ούτε τα λοιπά αναγκαία» στην αρχή για λίγο στην Ύδρα και τη Σύρα και στη συνέχεια στο Ναύπλιο. Εκεί αναγκάζεται για να επιβιώσει να ζητήσει βοήθεια από τη Διοίκηση με την ελπίδα ότι «δεν θέλει αφήσει εγκαταλελειμμένα και απροστάτευτα τα υπέρ της πατρίδος αποθανόντος πατρός τέκνα, και εξοδεύσασα και όλη του την περιουσία, αλλά θέλει χορηγήσει εις αυτά τα προς το ζην αναγκαία από την πικράν ορφανίαν των και σκληράν δυστυχίαν, δια να παρακινώνται και οι λοιποί ομογενείς εις τον Ιερόν τούτον αγώναν αλύπως, βλέποντες την Διοίκησιν προστάτην των ορφανών και χηρών». Αλλά η Διοίκηση κωφεύει και αδιαφορεί !!

Με τον καιρό η κατάσταση χειροτερεύει. Μέσα στο καταχείμωνο του 1826 η Δόμνα βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση. Στο λιμό που είχε προηγηθεί έχασε το ένα από τα πέντε παιδιά της και απελπισμένη γράφει «….Κλαίω, ευσπλαχνίαν δεν ευρίσκω ουδεμίαν. Άχρι και των ουρανών κραυγάζω. Ώτα ανεωγμένα δεν βλέπω! Πως άλλως να εκφράσω τον πόνο μου; Ή με οποίον άλλον τρόπο να κινήσω ανθρώπων σπλάγχνα εις συμπάθειαν»; Αλλά όλα αυτά φωνή βοώντος εν τη ερήμω! Και τα χρόνια περνούσαν αλλά η κατάσταση της Δόμνας δεν διορθωνόταν. Ήταν Αύγουστος του 1829 και η καπετάνισσα άρρωστη βαριά, πήρε την απόφαση να γράψει από το Άργος όπου βρισκόταν στον Κυβερνήτη Καποδίστρια.
«…Γνωρίζω ότι φαίνομαι όχι μόνον οχληρά και βαρετή, αλλά και τολμηρά. Ανάγκη όμως μεγίστη μ΄ αναγκάζει και μάλλον με βιάζει! Κατ΄ ανάγκη λιμού, λιμοκτονίας και άκρας πτωχείας κατήντησα κλινήρης εις τόπον ξένον, μακράν των δυστυχών μου ορφανών και ανηλίκων. Δεν είμαι εις κατάστασιν να επιστρέψω εις αυτά, επειδή έμεινα έρημος και αυτής της εφημέρου τροφής στερούμενη, κινδυνεύομεν να αποθάνομεν από την πείναν! Επί Μάρτυρι Θεώ δεν έχω καν τα αναγκαία μου έξοδα να επιστρέψω προς την ατυχή οικογένειά μου…. Ο πατήρ των ανηλίκων ορφανών μου εθυσίασεν και ζωήν και κατάστασιν υπέρ του έθνους, τα παιδιά του λιμοκτονούν, πεθαίνουν από την πείναν! Το έθνος δεν ευσπλαγχνίζεται; Κινδυνεύουν και εντός ολόγου χάνονται…. Προστρέχω προς την έμφυτον φιλανθρωπίαν σας, θερμώς παρακαλούσα όπως μοι γίνη καν μικρά εξοικονόμησις, ίνα περιθάλψω και δυνηθή ανακουφίσω τα τέκνα μου και προλάβω αυτά πριν, ή εκ της λιμοκτονίας εξοντωθώσι. Της εξοχότητός της δούλη, η δυστυχής χήρα Δόμνα Βισβίζη».

Kαι η βοήθεια κάποια στιγμή ήρθε. Κάποιοι φρόντισαν να βγάλουν για την καπετάνισσα μια μικρή σύνταξη μόλις τριάντα (30) δραχμών το μήνα. Τόσο αξιολόγησαν τη μεγάλη της προσφορά στον αγώνα! Όμως οι 30 αυτές δραχμές το μήνα ήρθαν ν΄ ανακουφίσουν τη φτώχια της Δόμνα στη Μύκονο, όπου έζησε μέχρι το 1832. Μετά έφυγε και πήγε στη Σύρα, όπου έμεινε μέχρι το 1845 για να καταλήξει γερόντισσα, ξεχασμένη απ΄ όλους και πικραμένη και να πεθάνει στον Πειραιά, πάμπτωχη και εγκαταλελειμμένη σε ηλικία 66 ετών! Αυτή ήταν η ανταμοιβή της για την προσφορά και τη θυσία του συζύγους της και της ιδίας στον μεγάλο του γένους αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας. Όχι βέβαια της δικής της πατρίδας, γιατί η αγαπημένη της Αίνος ουδέποτε ανάσαινε της λευτεριάς αγέρα. Και όπως έλεγε και η ίδια : « ….Η Αίνος, λοιπόν, και συγχωράτε με που όλη ώρα μιλώ για τον τόπο μου, μα έτσι γίνεται σαν αγαπάς κάτι πολύ, και την Αίνο την αγαπώ. Και τη στερήθηκα, όσο λέω πως τώρα, να ήρθεν η ώρα να γυρίσω πίσω, τόσο μου βγαίνουν εμπόδια. Κι είναι και τούτη η πίκρα πως ο τόπος μου μένει πάνω εκεί αλύτρωτος ακόμα..».


Η Δόμνα Βιζβίζη μέσα στην αρρώστια και στη δυστυχία της, δεν σταμάτησε ποτέ να ενδιαφέρεται και για το μέλλον των παιδιών της. Κυρίως όμως για τον πρωτότοκο γιος της, τον Θεμιστοκλής, για τον οποίο ζήτησε μια συστατική επιστολή απ΄ τη Διοίκηση για να τη δώσει στον Γ. Δρακάτο, ο οποίος της υποσχέθηκε ότι θα τον έπαιρνε μαζί του στο Λονδίνο, ύστερα από παράκληση της μητέρας του «…Δια να ωφεληθή και ο παις μου και ωφελήση και την πατρίδα του», όπως του έλεγε. Όταν το 1824 ήλθε στην Ελλάδα, ως απεσταλμένος του Φιλελληνικού Συλλόγου των Παρισίων, ο Γάλλος στρατηγός Ρος, για να πάρει μαζί του μερικά Ελληνόπουλα, τα οποία θα σπούδαζαν με υποτροφία στη Γαλλία, μεταξύ των 10 συνολικά επιλεγέντων, κατά προτίμηση από τους απογόνους των ονομαστών αγωνιστών της Επανάστασης, όπως του Κανάρη, του Γιαννίτση, του Μπότσαρη, του Μπαλάσκα και άλλων, με τη φροντίδα του Γ. Δρακάτου συμπεριλήφθηκε και ο μεγαλύτερος και ομορφότερος γιος του Χατζηαντώνη και της Δόμνας Βισβίζη, ο 12χρονος Θεμιστοκλής, ο οποίος, όταν έφθασε στη Γαλλία, έγινε το αγαπημένο παιδί των φιλελληνικών κύκλων των Παρισίων και έτυχε της ιδιαιτέρας προστασίας της κυρίας Ρεκαμιέ και της επί Ελληνική καταγωγή καυχώμενης δούκισσας Νταμπρεντές, ενώ η Γαλλίδα καλλιτέχνης Αδέλα Ταρντιέ φιλοτέχνησε την προσωπογραφία του, η οποία κυκλοφόρησε τότε σε χιλιάδες δελτάρια σε ολόκληρη τη Γαλλία, ως αντιπροσωπευτική μορφή Ελληνόπουλου. Γνωστά έγιναν από τους Φιλέλληνες στην Ευρώπη κι έτσι μαθεύτηκαν τ΄ όνομά της και το έργο της παντού, τα λόγια του αποχωρισμού προς τον γιό της, όταν έφευγε για το Παρίσι: «Παιδί μου! Πρόκειται να υιοθετηθείς και να ανατραφείς από την γαλλική γενναιοδωρία. Όταν θα μεγαλώσεις, ίσως να μην ζω πια. Στοχάσου τότε, ότι έχεις να εκδικηθείς τον θάνατο του πατέρα σου». Και σαν να το ήξερε η Καπετάνισσα, ο γιος της μετά από λαμπρές σπουδές στο Παρίσι, επέστρεψε στην Ελλάδα και πρόκοψε! Το 1842 διορίσθηκε ακόλουθος στο υπουργείο των Εξωτερικών ενώ το 1845 ανέλαβε την ανώτατη θέση του διοικητή της Νάξου. Την προτομή του στη παραλία της Αλεξανδρούπολης, δίπλα στη προτομή της μάνας του και κάτω από το ηρώο των Βιζβίζιδων, φιλοτέχνησε ο γλύπτης Γιώργος Δημητριάδης ο Αθηναίος (1880-1941).

Η προτομή του Θεμιστοκλή Αντωνίου Βισβίζη στη παραλιακή λεωφόρο της Αλεξανδρούπολης. Φιλοτεχνήθηκε από τον γλύπτη Γιώργο Δημητριάδη τον Αθηναίο (1880 – 1941).



Η ηρωική στάση της , η αντρίκια παλικαριά της, η αγέρωχη αντιμετώπιση της μοίρας στις κρίσιμες στιγμές της ζωής της και του αγώνα, την αναδεικνύουν πρόσωπο πρωταγωνιστικό. Την υψώνουν σε δυσθεώρητα μεγέθη και την κατατάσσουν τουλάχιστον στην ίδια θέση με την Μπουμπουλίνα και την Μαντώ Μαυρογένους. Πέθανε το 1850. Ήταν Αρχόντισσα! Ήταν Καπετάνισσα. Ήταν Ηρωίδα! Ίσως για αυτό και να την παραμμέλησε η Ελληνική Πολιτεία. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι, ” ……οι ήρωες χρειάζονται μόνο την εποχή του πολέμου! Είναι επικίνδυνοι στην εποχή της ειρήνης”!!!


Βιβλιογραφία:
Σωτηρίας Ι. Αλιμπέρτη: «Αι Ηρωϊδες τη Ελληνικής Επαναστάσεως», έκδοση Στ. Ταρουσόπουλου, Αθήνα 1933.
Μανώλη Τασούλα: «Δόμνα Βισβίζη. Τα έδωσε όλα αλλά η πατρίδας την ξέχασε», Ελευθεροτυπία 2 Μαϊου 1989.
Γκέρτσου – Σαρρή Άννα: «Μ΄ ενάντιους ανέμους», εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ 1996.
Ευθυμιάδης Απόστολος: «Η Συμβολή της Θράκης εις τους απελευθερωτικούς αγώνας του Έθνους», Αλεξανδρούπολη 2005.
«Τα Νίτικα»: Περιοδική έκδοση του Συλλόγου «Ελληνομουσείον Αίνου», Αλεξανδρούπολη (τεύχος 2 – 2006).
Θρακικά, τόμος Γ΄ παράρτημα, τόμος 27ος, τόμος 2ος.

Πουλάκι πόθεν έρχεσαι, πουλάκι γι΄ αποκρίσου
μην είδες και μην άκουσες για την κυρά Δομνίτσα
την όμορφη, τη δυνατή, την αρχικαπετάνα,
πούχει καράβι ατίμητο και πρώτο μεσ’ στα πρώτα,
καράβι γοργοτάξιδο, καράβι τιμημένο,
καράβι που πολέμησε στης Ίμπρος το μπουγάζι;

Και το πουλάκι στάθηκε και το πουλάκι λέει,
την είδα την απάντησα σιμά στο Αγιονόρος
τρεις μέρες επολέμαγε με δυο χιλιάδες Τούρκους
Καράβια εδώ, καράβια εκεί, καράβια παρά πέρα
και τούτη σαν τον αετό ώρμαγε και χτυπούσε
δεξιά ζερβά κι ανάστροφα κι όπου βολούσε ακόμα
κι άκουγες βόγγους δυνατούς και στεναγμούς μεγάλους
κι άκουγες κλάματα πικρά, κατάρες στην κατάρα
κι θάλασσες κοκκίνιζαν ως φέσια των αγάδων. 

(Δημοτικό ποίημα)

Πηγή: ordoumpozanis-teo.blogspot.com

           antexoume.wordpress.com

Απίστευτη Νέα Εφαρμογή της Google !!!!

Εντυπωσιακό !!!! Πληκτρολόγησε στα Ελληνικά τη διεύθυνση κατοικίας σου στο http://showmystreet.com/ και δες τρισδιάστατα το σπίτι σου !!!
Με την απίστευτη νέα εφαρμογή της Google, μπορείς να δεις το σπίτι σου και να περιηγηθείς σε όλες τις γειτονιές της Ελλάδας ....
Για να δείτε την εν λόγω εφαρμογή πατήστε  ΕΔΩ

Η Ελληνική Επανάσταση 1821

Σύντομο ιστορικό ντοκιμαντέρ του Μηνά Ταταλίδη, παραγωγής 2001 του Γ.Ε.Σ !!!!!

Το Ιστορικό της Κρίσης των Ιμίων

Με αφορμή τη συμπλήρωση 18 χρόνων από τα γεγονότα Ιανουαρίου 1996, σας παρουσιάζουμε ένα μικρό αφιέρωμα από το ιστορικό της κρίσης των Ιμίων, καθόσον το οφείλουμε και λόγω του ονόματος του κτήματος.

Η κρίση των Ιμίων κορυφώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 31ης Ιανουαρίου 1996, σε μια εποχή που η κυβέρνηση Σημίτη έκανε τα πρώτα της βήματα, φέρνοντας Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα ένοπλης αντιπαράθεσης. Το επεισόδιο εντάσσεται στο πλαίσιο των ελληνο- τουρκικών διαφορών στο Αιγαίο, που εμφανίσθηκαν δυναμικά στο προσκήνιο μετά τη Μεταπολίτευση. Η Ελλάδα αναγνωρίζει ως μόνη διαφορά της με τη γείτονα την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, ενώ η Τουρκία θέτει τα θέματα του εναερίου χώρου (αναγνωρίζει 6 και όχι 10 μίλια), του FIR Αθηνών, της αποστρατιωτικοποίησης των νήσων του Αιγαίου και με την κρίση των Ιμίων το καθεστώς κάποιων βραχονησίδων («Γκρίζες Ζώνες»). 
Τα Ίμια (Καρντάκ στα τουρκικά) είναι ....

Διαβάστε Περισσότερα

Το Έθιμο της Σάγια στους Ασκητές Ν. Ροδόπης

Την Παραμονή των Θεοφανείων ο Σύλλογος Καππαδοκών & Μικρασιατών Νομού Ροδόπης «Ο Μέγας Βασίλειος» και ο σύλλογος γυναικών Ασκητών πραγματοποιούν κάθε χρόνο την αναβίωση του εθίμου της Σάγια (πυράς).
Το έθιμο το έφεραν «από την πατρίδα, στη νέα πατρίδα» οι 35 οικογένειες που εγκαταστάθηκαν στους Ασκητές από τα χωριά Αναργυράσιο (Αγιρνάς) και τον Ταξιάρχη (Τασιάρχ) της Καισαρείας.
Το έθιμο της σάγια (πυράς) αναβιώνει και τελείται στους Ασκητές Ν. Ροδόπης από τους Καππαδόκες κάθε χρόνο την παραμονή των Θεοφανείων στις 5 Ιανουαρίου.
Είναι ένα προχριστιανικό έθιμο το οποίο όμως προσαρμόσθηκε, εντάχθηκε και αφομοιώθηκε στη Χριστιανική θρησκεία μας στην Καππαδοκία και ετηρείτο και ετελείτο εκεί ανελλιπώς, αποτελώντας μέρος της θρησκευτικής μας λατρείας.
Από τους κατοίκους του χωριού συγκεντρώνεται από νωρίς μεγάλη ποσότητα από κλαδιά και ξύλα στην πλατεία του χωριού, δίπλα στο ναό του Αγ. Γεωργίου. Τα ξύλα αυτά τοποθετούνται σαν ένας τεράστιος κώνος. Σε τέσσερα σημεία του κώνου αυτού, σταυρωτά , τοποθετούνται προσανάμματα.
Κατά τη διάρκεια του εσπερινού που τελείται στο ναό, διενεργείται από την εκκλησιαστική επιτροπή πλειοδοτικός διαγωνισμός υπέρ του ναού και όποιος προσφέρει τη μεγαλύτερη ενίσχυση, αποκτά το προνόμιο να ανάψει τη φωτιά στα τέσσερα σημεία του σωρού.
Μετά τον εσπερινό, ο ιερέας ευλογεί το σωρό και τον εκλεκτό που θα ανάψει τη φωτιά.
Δημιουργείται μια τεράστια πυρά που φωτίζει όλη την πλατεία (ήδη έχει νυχτώσει) και γύρω από τη φωτιά στήνεται κυκλικός παραδοσιακός τελετουργικός χορός από τους κατοίκους του χωριού.

Προσφέρονται διάφορα νηστίσιμα εδέσματα, όπως κουραμπιέδες και μπακλαβάς με σουσάμι, συνταγές Καππαδοκίας.. Όταν «καθίσει» η φλόγα, όλοι οι χωριανοί παίρνουν από ένα μισοκαμμένο κλαδί και με η φωτιά αυτή ανάβουν το καντήλι στο σπίτι. Με το κάρβουνο του κλαδιού χαράζουν το σημείο του Σταυρού στην είσοδο του σπιτιού και του στάβλου τους.

Όταν χωνέψει η φωτιά σβήνουν με νερό τα κάρβουνα και τα μαζεύουν για το θυμιατό και τις άλλες ανάγκες του ναού. (Στην άδενδρη και άξυλη Καππαδοκία τα κάρβουνα αυτά ήσαν πολύτιμα για τις χρηστικές ανάγκες του ναού).
Η πυρά , πανάρχαιο μέσον κάθαρσης και εξαγνισμού προετοίμαζε τους Χριστιανούς να δεχθούν το Άγιο Φως που εν είδει περιστεράς επεφάνει στον Ιορδάνη ποταμό.
Η όλη τελετή, ενίσχυε την πίστη στα δρώμενα της θρησκείας μας και συνέβαλλε ταυτόχρονα στην οικονομική ενίσχυση του ναού και τον εφοδιασμό του με τα πολύτιμα κάρβουνα.
Πλειοδότες για την αφή της πυράς ήσαν συνήθως οι ξενιτεμένοι επιτυχημένοι έμποροι ή επιχειρηματίες που τις άγιες ημέρες των εορτών γύριζαν στον τόπο της καταγωγής τους όπου ήταν οι οικογένειές τους.
Πηγή : http://www.komotinipress.gr

Ευχές για το 2014

Όταν Ψήνουμε στα Κάρβουνα ...

Συχνά ακούμε τους ειδικούς σε θέματα διατροφής να λένε ότι το ψήσιμο στα κάρβουνα είναι πιο υγιεινό, σε σχέση με άλλους τρόπους μαγειρέματος, για παράδειγμα το τηγάνισμα ...
Η σύσταση αυτή βασίζεται στο γεγονός ότι μαγειρεύοντας στα κάρβουνα δεν προστίθεται επιπλέον λίπος στο φαγητό και επομένως δεν επιβαρύνεται η υγεία μας με πολλά λιπαρά.
Αυτό όμως που πολλοί δεν γνωρίζουν είναι ότι όταν τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες ψήνονται στα κάρβουνα (όπως το κρέας και το ψάρι), παράγονται δύο ειδών καρκινογόνες ουσίες, οι ετεροκυκλικές αμίνες και πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες.
Ο κίνδυνος για την υγεία μας που σχετίζεται με τις παραπάνω χημικές ουσίες δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να σταματήσουμε να απολαμβάνουμε τα ψητά στα κάρβουνα.
Διαβάστε παρακάτω με ποιους τρόπους μπορείτε να κάνετε τα ψητά στα κάρβουνα πιο υγιεινά και να ελαχιστοποιήσετε τους κινδύνους για την υγεία σας:
- Καθαρίστε τη σχάρα πριν το ψήσιμο. Με αυτό τον τρόπο αφαιρείτε τυχόν καμμένα υπολείμματα που μπορεί να κολλήσουν στις τροφές που μαγειρεύετε.
- Διαλέξτε άπαχα κομμάτια και αφαιρέστε το ορατό λίπος από το κρέας πριν το ψήσετε. Όταν το λίπος θερμαίνεται και στάζει στα κάρβουνα, δημιουργούνται φλόγες και καπνός, τα οποία οδηγούν στο σχηματισμό καρκινογόνων ουσιών.
- Γυρίστε το κρέας τακτικά.
- Εάν κάποιο κομμάτι του κρέατος καεί, αφαιρέστε το πριν το φάτε.
- Κόψτε το κρέας σε μικρά κομμάτια και μαγειρέψτε το για λιγότερη ώρα.
- Μαρινάρετε το κρέας σε λεμόνι ή ξύδι για τουλάχιστον 30 λεπτά. Με αυτό τον τρόπο αλλάζει η οξύτητα του κρέατος και εμποδίζεται ο σχηματισμός πολυκυκλικών αρωματικών υδρογονανθράκων.
- Εάν θέλετε να μαρινάρετε το κρέας σε μείγμα που περιέχει ζάχαρη, για παράδειγμα σε σάλτσα μπάρμπεκιου, προσθέστε τη τα τελευταία 1-2 λεπτά.
- Προσθέστε φυσικά καρυκεύματα, όπως κανέλα, γκρέιπφρουτ και πράσινο τσάι. Σε πρόσφατη μελέτη βρέθηκε ότι τα παραπάνω μειώνουν σημαντικά τον σχηματισμό καρκινογόνων ουσιών στο μαγειρεμένο κρέας.
Πηγή: mednutrition.gr